عشق و علاقه

بین عشق و علاقه تفاوت است ؛ اما بین عشق معمولی و عشق روحانی تفاوتی نیست . 

عشق اصلا روحانی است ؛ من شخصا با عشق معمولی برخورد نداشته ام .چیز معمولی؛  

علاقه و دوست داشتن است . 

عشق هرگز معمولی نیست .نمیتواند معمولی باشد؛ عشق ماهیاتا غیر معمول است ؛ 

متعلق به این دنیا نیست. 

وقتی به زن یا مردی میگویید « من عاشق تو هستم » به او دارید میگویید « فریب جسم تو  

را نمیخورم ؛ هدفم خودتی .جسم تو ممکن است پیر و فرسوده شود ؛ ولی من تو را دیدم ؛ وجود بدون جسم تو را.آن قلب وجود تو را دیدم ؛ قلبی که کانون ملکوت و الوهیت است»  

                                     ----------------------------------------

 روابط خودتان را تبدیل به یک پدیده مقدس کنید .اگر چنین نباشد پس بدان که این عشق  

نیست ؛ امکان ندارد .رابطه عاشقانه یک چیز قبیح نیست .آیا هرگز نسبت به محبوبتان 

 احساس  تکریم و ستایش کرده اید؟ 

در حضور معشوق و محبوب احساس ستایش کنید .اگر نتوانی تقدس را در وجود محبوبت ببینی 

؛ پس این تقدس را در هیچ کجا نخواهی دید. 

اگر بتوانی خدا را در معشوق حس کنی ؛ دیر یا زود او را در همه جا حس خواهی کرد - زیرا  

همین که این باب برای اولین بار گشوده شود ؛ همین که نظری به خدا در هر شخصی بیاندازی  

؛ دیگر قادر نخواهی بود که این نظر را فراموش کنی.و به همین علت ؛ آنوقت همه چیز تبدیل به  

دری برای ورود می شود. 

                                                                                  «  گزیده از گفتار آچاریا »