توصیف توگوییهای ما از زبان مارتین بوبر

این مطلب خیلی ارزشمند از مارتین بوبر را تقدیم میکنم به همه دوستان و شرمنده که خوب  

نمیتونم بشون سر بزنم. این مطلب را شاید بشه گفت شاه کلیدی است برای درک توگوئیهای ما 

و درک کسی که با عمق وجودش تویی را صدا میکند. و من شخصا ندیدم کسی به این خوبی 

و زیبایی این موضوع را توصیف کنه. 

 ---------------------------------------------------    

در لحظه ای که با یک انسان روبرو میشوم و او را توی خویش میخوانم ؛ او تغییر میکند. درآن 

لحظه او جزیی از اجزاء یا مجموعه ای از اجزا نخواهد بود .او یک اویی میان اوها و مرزبندی شده 

میان اوها نخواهد بود.  

او نقطه ای در تقاطع شبکه های زمانی و مکانی جهان نخواهد بود .او واقعیتی در طبیعت  

؛ قابل تجربه و قابل توصیف نخواهد بود. او مجموعه ای از کیفیت های نامگذاری شده  

نخواهد بود . 

او تویی میشود بی همسایه و بی مرز ؛ تویی که تمام جهان را پر میکند. نه اینکه تمام واقعیت های دیگر نابود میشوند. خیر؛ تمام واقعیت های دیگر ؛ در نور او و وابسته به نور او دیده میشوند. 

من میتوانم ؛رنگ مو و صدای کلام و منش بخصوص انسانی را تفکیک کنم و البته به ضرورت 

این جهان مکررا بایستی این کار را هم بکنم؛ ولی هر بار دوباره او را تغییر داده و از مقام یگانه تو تنزل داده ام.