آن مطلقی که علی بن ابیطالب (ع) را به اوج قدرت انسانی رسانده است چیست ؟ در تفسیر این مطلق هم می توانیم راه کوتاه را در پیش بگیریم و هم راه دراز را.
ولی ما در اینجا را کوتاه را انتخاب می کنیم :
«من در نمایشگاه بزرگ هستی جلوه گاهی از هستی آفرینم ، شعاعی از آن هستی آفرین بر من می تابد .درک می کنم که هر اندازه که سطوح و اعماق روحم را برای نفوذ آن شعاع ، بیشتر باز می کنم، حقایق و واقعیات جهان هستی برای من شفافتر و صیقلی تر می گردند و ماهیت خود را بیشتر آشکار می سازند .همچنین می بینم هستی من ، استقلال من ، مالکیت من بر خویشتن ، عشق من به رشد و کمال ، در اعماق جانم سر بر می کشند و خود را می می نمایانند.
بدینسان با حقیقتی بنام " من"یا شخصیت آشنا می شوم که جزیی از همان شعاع گسترده از مقام ربوبی است .بنابران تکاپوی "من" در مسیر و جاذبیت شعاع گسترده از مقام ربوبی ، همان مطلق است که فرزند ابیطالب را به اوج قدرت انسانی رسانیده است .
این تکاپو تنها در مجرای قوانین و اصول انسانی به ثمر می رسد . برای چنین تکاپو یی شکست و پیروزی ، دوست و دشمن ، شادی و اندوه و گریه و خنده و داشتن و نداشتن و تنهایی و تراکم جمعیت ها و محراب عبادت و میدان جنگ و زمامداری و گوشه گیری ، حباب هایی هستند که در دنبال عواملی سر بر می کشند و سپس در اقیانوس مطلق فرو می نشینند. این است محصول آن مطلقی که علی را به اوج قدرت انسانی – الهی نایل ساخته است.»
گزیده ای از تفسیر نهج البلاغه
«علامه محمد تقی جعفری»
سلااااام آقا رضا
خوبی؟
مطلب خیلی جالبی بود
ما هم لینکت کردیم
میشه به آیدی nina_h95 آف بزاری
سلام آقا رضا امیدوارم حالتون خوب باشد
راستش گفته بودین به وبلاگتون بیام خیلی عالی بود بی تعارف بگم وبلاگ به این خوبی ندیده بودم از مطالبی که نوشته ای حدس زدم که جور آدمی هستی انشا الله که خدا حفظت کنه خیلی پاکی آخه وبلاگت مثل بعضی وبلاگها بعضی چیزها رو نداره خیلی گلی ادامه بده موفق باشی راستی یه وقت منو فراموش نکنی هر چند من دیگه هر روز وبلاگ نمی نویسم ولی در عوض دوست دارم بیای تو قسمت نظرات از مطالب تازه وبلاگت منو باخبر کنی تا من به وبلاگت سر بزنم فعلا خداحافظ تا بعد راستی یه چیز دیگه اهل کجایی اشکالی که نداره بدونم؟اگه دوست داشتی ایمیل بزن خوشحال میشم