جهان رابطه ها

جهان رابطه ها به وسیله توی جاویدان به هم پیوسته و متصلند

جهان رابطه ها

جهان رابطه ها به وسیله توی جاویدان به هم پیوسته و متصلند

رابطه انسان و انسان از رابطه انسان و خداوند جدا نیست

 

دوستان عزیز این مطلب در پرشین بلاگ هم آمده است.و در اینجا برای دوستانم در بلاگ اسکای هم میاورم.


رابطه انسان و انسان از رابطه انسان و خداوند جدا نیست و می تواند در زندگی روزمره هم نمود داشته باشد. و بهتر است که موارد زیر را هم در نظر داشته باشیم.

۱-برای درک مفهوم رابطه عشق بین دو انسان نیازی نیست که فرد خاصی را در نظر داشته
باشیم یا مثلا کسی بگوید که من عشق را فقط در رابطه با فلان کس درک میکنم .در اینجا منظور فقط یک من است و یک انسان دیگری.

۲-با اینکه سرشت همه انسانها یکی است ؛ ولی هر فردی هم منحصر به فرد و یگانه است و
با فردیت خاص خودش با ما روبرویی میکند و لذا آن رابطه هم منحصر به فرد می شود.

۳-لزومی ندارد که بدانیم فرد مقابل به چه میزانی از تشخص رسیده است ؛چرا که همه افراد کم و بیش در این مسیر در حرکتند. با این حال آنکه در مسیر تشخص یافتن در حرکت است؛
در روبرویی با هر فردی ؛ تشخص ویژه ای را هم از نگاه و کلام او می تواند بخواند و دریافت کند.

۴-آنکه در مسیر تشخص یافتن در حرکت است ؛ از آنجا که حالت پذیرایی در خود ایجاد کرده با هر فردی که روبرو میشود ؛ با بخشی از واقعیت وجودی خودش یا بخشی از واقعیت جهان هستی هم رابطه برقرار میکند.

۵-مارتین بوبر میگوید: قلبم گواهی میدهد که وقتی کسی را تو خطاب میکنم ؛ چه بخواهم چه نخواهم ؛ او دیگر تویی معمولی برای من نخواهد بود .او تویی میشود بی حد و مرز؛ تویی که تمام جهان را پر میکند و همه جهان بوسیله نور او و وابسته به نور او دیده میشود.

۶-رابطه عشق زن و مردی که میرود تا منجر به زندگی مشترک شود .نمونه ای خاص از رابطه بین دو انسان است که هر به این سمت پیش میرود که وارد زندگی مشترک شوند ؛ حالت پیچیده تری به خود میگیرد که در آن بلوغ یافتگی دو طرف و تشخص یافتن آنها نقش مهمتری ایفا میکند.جدای از اینکه دوست داشتن طرفین و مهرورزی برای بقاء این عشق شرط لازم و ضروری است.

در مورد نکته اول: میتوانم این توضیح را بدهم که فرد بدون اینکه بخواهد فرد خاصی رادر نظر

داشته باشد؛ میخواهد که از خودش فراتر رود و با توانایی دیگران هم نگاهی به جهان هستی 

و واقعیت های آن بیاندازد. و از این نظر خود را محدود به رابطه با فردی خاص نمیکند. در این رابطه

فرد میتواند گام را پیشتر نهد و مثل مورد ۵ مانند مارتین بوبر به آدمهای اطرافش نگاه کند.

با نظر به این موارد میتوان عشق بین دو انسان را جوابگویی متقابل آنها به واقعیت دانست.